Na mijn eerste bericht weet ik wel zeker dat het
onmogelijk zal zijn om alles te rapporteren dat ik heb meegemaakt in the Gambia.
Ik heb dan maar beslist om enkel de absolute hoogtepunten mee te delen (die ook
wel talrijk zijn). Hiermee zal ik jullie hopelijk al genoeg warm maken om er
zelf eens naartoe te gaan of om een project te steunen.
Op een morgen zijn we een kerk gaan bezoeken. Ja, een
echte gospelkerk! Gambia is wel grotendeels islamitisch, voor 90% ongeveer. 9%
van de bevolking is christelijk en dat deel gaat ook echt naar de kerk. Anders
dan in België kan je er gewoon binnenwandelen wanneer het je uitkomt. Iedereen
komt en gaat tijdens de dienst. Wanneer je er dan bent, neem je ook echt deel
aan de viering.
Tijdens de inspirerende speech staat iedereen mee te
roepen, te dansen en te juichen. Onze groep werd zelfs uitgenodigd om deel te
nemen aan een introductieles. Als nieuwelingen kregen we applaus en werden we
naar een achterkamertje geleid voor een gesprek. We kregen een drankje en
sommigen kregen zelfs een cd! Toen we weer naar buiten gingen, werden we ook
nog uitgenodigd voor de volgende sessie. Iedereen is er welkom en mag altijd
komen aankloppen.
Ook al ben ik zelf helemaal niet gelovig, toch werd ik
geraakt door de sfeer en de gastvrije mensen. Het gaat er dan ook helemaal
anders aan toe dan hier wat betreft geloof. De moslims en christenen komen goed
overeen en kunnen echt samen leven.
Doordat we daar waren tijdens de ramadan waren, werden de
verschillen tussen moslims, andersgelovigen en niet-gelovigen wel duidelijker,
maar dit maakte de samenleving niet moeilijker. Alleen daarom zou ik er wel
kunnen wonen. Iedereen heeft dezelfde problemen en die kunnen we beter samen
aanpakken. Een verschil in levensvisie maakt ons nog niet tot andere mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten