 |
| Fotograaf: ID |
Een dagje aan het strand in Trinidad (Playa Ancón) moet ook
eens kunnen. Dan wel als dat volgens een compromis kan: dat wil zeggen eerst en
uurtje op de fiets naar dat strand en of course cocktails included (coco loco - you will love it). De cocktails lopen hier wel heel zoet naar binnen, als dat
maar goed komt.
Was het de combinatie water en zon of was het eerder de
losse sfeer en de cocktails… Geen idee, maar in ieder geval heb ik het niet
gevoeld hoe mijn huid helemaal verschroeide onder de hete zon van Trinidad. Nu
weet ik weer waar het gezegde “zo rood als een kreeft” vandaan komt – fieuw, dat
was verschrikkelijk. De gevolgen daarvan zijn nu, enkele weken na de reis, nog
zichtbaar. Vanaf nu geen zon meer voor mij. Al blijkt dat voornemen toch wat
lastiger in een land als Cuba waar het rond deze tijd van het jaar nooit kouder is dan 25°C.
 |
| Fotograaf: ID |
Voor dag 2 in Trinidad staat er een treinritje op de agenda
– of ja, stond. De trein doet het niet, dus opteren we voor lokale taxi’s. die
brengen ons ook moeiteloos naar de suikerroute. De oude fabriek ligt er wat
verlaten bij, maar is dan wel weer de ideale plek om artistieke foto’s te
maken. Dat is ook wat dat ene meisje moet gedacht hebben toen ze haar
quinceañera aan het plannen was. Het verschil tussen de vervallen machinerie en
de tiener, uitgedost in de mooiste jurken, kon niet groter zijn.
 |
| Fotograaf: ID |
Later is er tijd om het centrum van de stad op ons eigen
tempo te gaan verkennen. De pleintjes en straten kunnen zo uit een reisgids
komen. Apérotime kan natuurlijk ook niet ontbreken, of hoe kan het anders. Cuba
libre en mojito zijn op elke straathoek te vinden. En daarna moet het avondeten
nog komen! Wauw!! Kreeft op de barbecue met arroz con frijoles y plátanos
fritos: geniaal! Zo lekker dat ik daarna even een siesta moet inlassen voor we
de discotheek in trekken. We gaan naar “La Cueva”, de naam zegt het zelf al,
een grot. De weg ernaartoe bevindt zich op lastig terrein, maar eens je daar
bent, is het fantastisch.
 |
| Fotograaf: ID |
 |
| Fotograaf: ID |
En zo zijn we op dag 6 van de reis al via Cienfuegos in
Playa Girón belandt. Ik ben benieuwd wat ons hier te wachten staat. De reis is al halfweg en tijdens het schrijven van deze
tekst liggen mijn benen al in de lucht, te herstellen van de zonnebrand van
enkele dagen geleden. De airco staat intussen op het maximum.
 |
| Fotograaf: ID |
In Playa Girón, beter bekend als de Varkensbaai of Bahía de
los Cochinos, is op zich niet zo heel veel te beleven. En toch is het een
toeristische trekpleister. Het is een klein dorp met uiterst vriendelijke
mensen, een mooi strand en la ciénaga de Zapata – dat is een immens
moerasgebied dat beschermd is door UNESCO als werelderfgoed. Je vindt er de mooiste
padjes en komt plots uit op prachtige watervallen. Als je ondertussen nog niet
bent opgegeten door de krabben natuurlijk.
Maar we zijn aan het afwijken van de
agenda, want eerst bezoeken we het museo over de slag bij Playa Girón tijdens
de Cubaanse revolutie. Hoewel je veel kan vertellen over die slag, waren er
niet veel authentieke elementen terug te vinden in dat museum. Enkel een
propagandafilmpje moet de bezoeker dan nog overtuigen van de Amerikaanse
agressie. We sluiten de dag af op het strand – even rust hebben we opnieuw wel
verdiend.
 |
| Fotograaf: ID |
De volgende dag trekken we de natuur in, Ciénaga de Zapata. Daar wandelden we langs het
sendero Enigma las Rocas (het mysterie van de rotsen). Gids Amaury brengt ons
naar een donkere grot waar we vleermuizen kunnen bewonderen. Als we tenminste
langs de krabben geraken. Het krabbenseizoen is blijkbaar uit zijn startblokken
geschoten en dat betekent heel wat platte banden en een rood tapijt van dode
krabben op de weg. Niet zomaar een paar, maar echt duizenden. Je hebt er zeker
nog nooit zoveel bij elkaar gezien! Tijd om een volgende plek op te zoeken - ¡hasta la próxima, Playa Girón!
 |
| Fotograaf: ID |
Hasta luego,
Besos,
Jana
Geen opmerkingen:
Een reactie posten